قطارهای شناور مغناطیسی (MAGLEV) (مگلو)

در حال حاضر سریعترین سیستم حمل و نقل عمومی را می توان هواپیما محسوب کرد که قادر است مسافت های طولانی و بین قاره ای را با سرعت زیادی طی کرده و مسافران، محموله های مختلف و ... را جا به جا کند. در سال های اخیر با پیشرفت فناوری قطارهای مغناطیسی شناور در هوا یا مگلو، گزینه دیگری نیز برای سفر با سرعت بسیار بالا و در مسافت های طولانی طی زمانی کوتاه؛ به سایر گزینه های حمل و نقل اضافه شده که اگر چه هنوز به طور کامل در سراسر جهان رایج نشده و تجربه زیادی از استفاده آن وجود ندارد اما از نظر سرعت حرکت مشابه هواپیما بوده و هزینه های استفاده و نگهداری از آن بسیار کمتر از هواپیما محسوب می شود.

بر اثر پدیده مایسنر، ابررسانا میدان مغناطیسی را عبور نمی‌دهد و یک عنصر مغناطیسی می تواند روی ابررسانا معلق بماند. از این خاصیت در ساخت قطارهای شناور مغناطیسی موسوم به MAGLEV استفاده شده است. کویل ابررسانا در داخل قطار قرار می‌گیرد و ریلهای دو طرف قطار به تناوب مغناطیسی و دارای قطبهای مخالف می‌باشند. قطار با توجه به خاصیت شناوری، بدون هرگونه اصطکاک و برخورد با ریل، در اثر تقابل قطبهای آهنربایی با سرعت زیادی به حرکت در می‌آید.

اولین قطار مغناطیسی در سوم آوریل١٩٩٧ در ژاپن با نام قطار یامایاشی راه‌اندازی شد. این قطار سرعت قابل توجه٥١٠ کیلومتر در ساعت را داشت و به جای استفاده از چرخ در آن از میدان مغناطیسی استفاده شده بود. قطار سریع‌السیر دیگری که ژاپنی‌ها در سال ٢٠٠٠ میلادی ساختند با سرعت ٥٨١ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کرد. در چین نیز قطار MAGLEV در سال ٢٠٠٠ به بهره برداری رسید. در آمریکا پروژه‌هایی برای ساخت قطار مغناطیسی در مناطقی مانند آتلانتا، فلوریدا و ویرجینیا طراحی شده است.